Αφού το post επέμενε τόσο, είπα να διαβάσω τι λέει αυτός ο «απίθανος» οικονομολόγος. Το συμπέρασμα ποιο ήταν; Αρκετά Κυριακάτικα χαμένα λεπτά τα οποία ούτε ο Μαρκ αλλά ούτε και ο φίλος Δημήτρης μπορούν να μου τα επιστρέψουν (ο χρόνος είναι χρήμα – αυτοί το λένε). Θα απαντούσα λοιπόν στον Μαρκ απλά: «Άντε να πλύνεις κάνα πιάτο ρε Λούλη» (και θα εξηγηθώ παρακάτω).
Όσο για τον φίλο Δημήτρη – ο οποίος ψάχνει τις ρίζες ιστορικών γεγονότων και λαών, λέω να του εκθέσω την εξής, απλή, διαπίστωση: Ο τύπος λέγεται Mark Weisbrot (= Ασπροψωμάς). Δηλαδή είναι ένας αμερικάνος με γερμανικές ρίζες που εμφανώς θέλει η ανατολή και ο νοτιάς να τρώνε ψωμάκι, ώστε να περισσεύει το παντεσπάνι για τους βορειοδυτικούς. Μια συμπάθεια στην Γερμανία την διέκρινα στις «απαλές» απαντήσεις για το ρόλο της Γερμανίας στα ελληνικά και ευρωπαϊκά πράγματα. Καταγωγή είναι αυτή. Δεν ξεχνιούνται οι «χαμένες» πατρίδες. Όλες τις υπόλοιπες απαντήσεις του, μπορώ να τις αποδώσω ή σε φιλοαμερικανικό δόλο (καλές είναι και οι νέες πατρίδες – ειδικά όταν σε έχουν κάνει πλούσιο) ή αλλιώς σε άγνοια. Άλλωστε το «τσουνάμι» από οικονομολόγους που μας έχει «πνίξει» τελευταία, αποδεικνύει ένα και μόνο πράγμα: Ότι όλοι τους έχουν μαύρα μεσάνυχτα και όσο λιγότερο τους ακούς (και τους διαβάζεις) τόσο περισσότερο κέρδος έχεις, σε χρόνο (και χρήμα).
Θεωρίες συνομωσίας; Μήπως οι αμερικάνοι μεθοδεύουν την διάλυση της ευρωπαϊκής και όποιας άλλης μελλοντικής, ένωσης κρατών για να εξαλείψουν τον ανταγωνισμό και να παραμείνουν η μόνη οικονομική υπερδύναμη στον πλανήτη; Δεν θα το πίστευα, αλλά την τακτική του «διαίρει και βασίλευε» την έχουν χρησιμοποιήσει ήδη αρκετές φορές. Όπου μπορούσαν να παρέμβουν στρατιωτικά, το έχουν κάνει. Όμως, η οικονομία είναι διαφορετικός πόλεμος και θέλει άλλα όπλα. Στην προσπάθεια τους αυτή έχουν έναν πολύτιμο σύμμαχο, ο οποίος έχει πολλά πρόσωπα. Στην Αμερική του καπιταλισμού, τα όργανα προπαγάνδας δεν είναι οι «ισχνοί» και χωρίς κύρος κρατικοί φορείς, αλλά ιδιώτες, επώνυμοι και ανώνυμοι (δημοσιογράφοι, διαφημιστές, οικονομικοί παράγοντες κλπ). Ο καθένας μαθαίνει και λέει το «ποίημα» του, όπου βρεθεί και όπου σταθεί. Για κάποιο ανεξήγητο λόγο οι ΗΠΑ δημιουργούν έναν ιδιότυπο εθνισμό, σε όλους τους κατοίκους. Ακόμα και μετανάστες, με καταγωγή από χώρες με τεράστια ιστορία, αφήνουν στην άκρη την, αρχική εθνική, τους ταυτότητα και ασπάζονται την νέα. Μαθαίνουν άμεσα και υποσυνείδητα να λειτουργούν, υπηρετώντας το εθνικό αμερικάνικο συμφέρον.
Ο κάθε λαός έχει τις ιδιαιτερότητές του, το ίδιο και αυτό το συνονθύλευμα. Για τον δικό μας λαό η σειρά προτεραιοτήτων πάει ανάποδα: Στην πρώτη θέση, το Προσωπικό συμφέρον. Στη δεύτερη, το Οικογενειακό-φιλικό συμφέρον. Αμέσως μετά το Συνδικαλιστικό-συναδελφικό ή το τοπικιστικό συμφέρον. Και στο τέλος έρχεται, το γενικό, κοινωνικό και εθνικό συμφέρον. Γι’ αυτό μια επιτυχημένη οικονομική συνταγή, που εφαρμόστηκε σε άλλους, δεν είναι απαραίτητο ότι θα πετύχει στην Ελλάδα. Δεν είμαστε η Αργεντινή, ούτε η Τουρκία, ούτε η Σουηδία. Όσο άτοπο είναι, να πιστεύεις ότι θα φτιάξεις σουηδικό κοινωνικό κράτος στην Ελλάδα, άλλο τόσο και ακόμα περισσότερο, άτοπο είναι να πιστεύεις ότι θα λειτουργήσει η χρεοκοπία, όπως λειτούργησε στην Αργεντινή. Άλλα μεγέθη, άλλες νοοτροπίες, άλλοι άνθρωποι.
Ας αφήσω όμως τις γενικεύσεις περί πληθυσμών γιατί σίγουρα δεν έχουμε το μονοπώλιο του ωφελιμισμού και της τεμπελιάς. Σίγουρα υπάρχουν και έλληνες αλτρουιστές και δραστήριοι (αλλά φαίνεται κρύβονται καλά – γιατί περισσότερο τους «άλλους» βλέπω).
Μια και ανέφερα τους άλλους, που μοιάζουν πλειοψηφία, ας αφήσω τις θεωρίες και ας πάω στην ουσία. Ποιους συμφέρει μια χρεωκοπία και μια επιστροφή της Ελλάδας στη δραχμή; Μα φυσικά όλους αυτούς που έχουν μεταφέρει τα κεφάλαιά τους στο εξωτερικό και περιμένουν ένα τέτοιο θαύμα, για να επιστρέψουν και να αγοράσουν την μισή Ελλάδα (αυτήν που δεν πρόλαβαν να αγοράσουν στις προηγούμενες πτωχεύσεις και υποτιμήσεις). Εμείς πάντως δε θα βγούμε ωφελημένοι. Όσοι έχουμε πάρει δάνεια σε Ευρώ, θα ιδρώσουμε να τα αποπληρώσουμε με αδύναμες δραχμούλες. Οι μισθοί μας σε πραγματική αξία θα κατέβουν 3 φορές κάτω. Προϊόντα, βενζίνες και λοιπές υπηρεσίες θα παραμείνουν σε τιμές Ευρώ. Το ξέρουμε ότι οι αυξήσεις τιμών είναι εύκολες – οι μειώσεις καθόλου. Ο καθένας κοιτάει το προσωπικό του ζόρι, γι’ αυτό και δεν υπάρχει συγκροτημένο καταναλωτικό κίνημα – που με μποϊκοτάζ θα απαιτήσει μειώσεις τιμών. Άρα είμαστε στο έλεος τους. Οι έλληνες και ξένοι μεγαλοεπιχειρηματίες θα κάνουν μεγάλο πάρτυ.
Αυτό το λάθος κάνουν οικονομολόγοι τύπου Mark Weisbrot! Το χρήμα έχει θολώσει την κρίση τους. Δεν μπορούν να καταλάβουν ότι μέσα στην οικονομία υπάρχει και η μικροοικονομία (η οικιακή οικονομία). «Κύριε» Μαρκ μπορεί να μιλάς για οικονομικούς πολέμους, να συντάσσεσαι με μεγάλα συμφέροντα ή απλά να εξυπηρετείς την προσωπική ιδεοληψία, αλλά όταν μιλάς για εθνικές οικονομίες, μάθε ότι, μιλάς παράλληλα και για «κανονικούς» ανθρώπους. Αλλά γίνεται ο βολεμένος να σκεφτεί τον φτωχό; Μάλλον δεν γίνεται.
Γι’ αυτό πρέπει να σταθούμε όρθιοι και να βρούμε λύσεις από μόνοι μας. Όποιος μπορεί να συστρατευτεί και να δουλέψει για το εθνικό συμφέρον, έχει καλώς. Όλοι οι άλλοι να αντιμετωπίσουν τις συνέπειες. Το ίδιο και οι πολιτικοί και λοιποί ιθύνοντες. Όποιος δεν μπορεί να καταλάβει την αλλαγή της εποχής να πάει, σπίτι του (και ακόμα παραπέρα). Την επόμενη μέρα τίποτα δεν θα είναι ίδιο…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου