Τραγούδι αφιερωμένο… σε δικαστές που με αποφάσεις τους εγκρίνουν αναδρομικά βουλευτών.
Τραγούδι αφιερωμένο… σε βουλευτές που με τη σειρά τους ψηφίζουν αυξήσεις μισθών για αρεοπαγίτες. Και πάει λέγοντας ο κύκλος…
Τραγούδι αφιερωμένο… σε 2 εξουσίες που αλληλοαβαντάρονται, επί χρόνια, σε μια σχέση δούνε και λαβείν.
Τραγούδι αφιερωμένο… σε κάστες ανθρώπων που έχουν συνηθίσει στα πλούτη και στα παχυλά «μεροκάματα»!
Τραγούδι αφιερωμένο… σε καρέκλες που έχουν λυγίσει από το «λίπος» της εξουσίας.
Τραγούδι αφιερωμένο… σε αυτούς που ισχυρίζονται, ότι ο μεγάλος μισθός προφυλάσσει από τους πειρασμούς του χρηματισμού και των ρουσφετιών!
Τραγούδι αφιερωμένο… σε αυτούς που πιστεύουν ότι ο ακέραιος χαρακτήρας, αρμόζει μόνο σε ρόλους παλιών ταινιών του Νίκου Κούρκουλου.
Οδυσσέα, πόσο ωραίο είναι να γράφεις όμορφους στίχους, και πόσο άσχημο να τους βλέπεις να κυλιούνται στη λάσπη της νεοελληνικής πραγματικότητας. Ευτυχώς μερικοί ποιητές έφυγαν νωρίς. Άλλοι πάλι όχι.
Μη παρακαλώ σας, μη, λησμονάτε τη χώρα τους…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου