Εκείνη: Η Δέσποινα η οικοδέσποινα.
Σήμερα τα κατάφερα να το σκάσω από τη δουλεία κάπως νωρίτερα. Υποσχέθηκα δείπνο στον Μάκη. Είναι προμηθευτής στην εταιρία που δουλεύω. Περνάει συχνά για πληρωμές από το λογιστήριο, οπότε τα λέμε συχνά. Εδώ και μήνες δείχνει ενδιαφέρον αλλά τέτοιο ζώον που είμαι, που να πάρω χαμπάρι. Ήταν και το κόλλημά μου με τον Δημήτρη, τον πρώην, που μετά από πολλά χουνέρια τον έστειλα. Από ότι φαίνεται, όχι όσο δραστικά θα έπρεπε. Συνέχιζα να τον σκέφτομαι, και να βάζω σε δοκιμασία την απόφασή μου, παρά τη σιγουριά ότι ήταν η σωστή επιλογή. Μετά από μήνες κλάψας και καψούρας ένα πρωί ξύπνησα και είδα ότι υπάρχουν κι αλλού πορτοκαλιές, που κάνουν πορτοκάλια. Τόσο εύκολο είναι να βρεις άνδρα, ειδικά αν είσαι θεά όπως εγώ. Να ‘μαι! Ξαναβρήκα την παλιά αυτοπεποίθηση μου.
Μην ακούτε διάφορες ξινές που γκρινιάζουν ότι πλέον δεν υπάρχουν άνδρες. Απλά δεν θέλουν να βρουν. Την βρίσκουν υπερβολικά με τον εαυτό τους. Χρειάζονται και μια δικαιολογία, κάθε φορά που το παίζουν. Είπα ξινές και θυμήθηκα το φαί. Στους λογαριασμούς είμαι πολύ καλή, αλλά μη μου πεις για μαγειρική. Σκράπας! Γι’ αυτό επέλεξα κάτι κλασσικό και πατροπαράδοτο! Κάτι με χαμηλά ποσοστά ρίσκου. Κοτόπουλο λεμονάτο με πατάτες στο φούρνο. Εύκολη συνταγή, της μαμάς, που ελπίζω να με βγάλει ασπροπρόσωπη και σήμερα. Από το πρωί έβγαλα το πτώμα να ξεπαγώσει και επιστρέφοντας πήρα ότι άλλο έλειπε. Τα τοποθέτησα όλα όμορφα μέσα στο ταψί. Στο κέντρο το ολόκληρο κοτόπουλο, περικυκλωμένο από χοντροκομμένες πατάτες, λεμόνι, ρίγανη, πιπέρι, έναν κύβο, λίγο νερό για να μη διψάσει η κότα και βουρ για το φούρνο. Μέχρι να ετοιμαστώ θα είναι έτοιμο.
Πρώτα αποτρίχωση διότι ποτέ δεν ξέρεις μέχρι πού μπορεί να φτάσει ένα δείπνο! Μετά μπάνιο με τα απαραίτητα αρώματα και άλατα, για χαλάρωση. Από τα εξωτικά αρώματα που τύλιξαν το μπάνιο και το δέρμα μου περνάω στην κουζίνα, όπου η μυρωδιά άρχισε ήδη να βγαίνει από το φούρνο κάνοντας το στομάχι μου να γουργουρίζει, υπενθυμίζοντας μου ότι δεν έφαγα το μεσημέρι. Πριν ντυθώ και βαφτώ, φροντίζω να στρώσω το τραπέζι και να κόψω τις σαλάτες. Δεν είναι να παίζω την νοικοκυρά με βαμμένο νύχι και τουαλέτα. Συμπληρώνω τη διακόσμηση με μερικά κεριά, και χαμηλώνω τα φώτα.
Τελικές ετοιμασίες και ντριιιν! Στην ώρα του ο Μάκης. Ένα τελευταίο κοίταγμα. Ο καθρέφτης επιβεβαιώνει ότι είμαι η ομορφότερη! Άντε και ο θεός βοηθός…
Εκείνος: Ο Μάκης ο μνηστήρας.
Από το ισόγειο η μυρωδιά μου έσπασε τα ρουθούνια. Η ανθοδέσμη που κρατούσα χλόμιασε. Βγαίνει από το διαμέρισμα με τη μισάνοιχτη πόρτα. Ευτυχώς γιατί μετά από τέτοιο άρωμα θα ήταν κρίμα να βοσκίσουμε κανένα ξενέρωτο σούσι. Πεινάω κιόλας. Από το άγχος δεν κατάφερα να φάω το μεσημέρι. Πώς άλλαξε γνώμη η γκόμενα; Από κει που με έφτυνε, ξαφνικά πριβέ δείπνο και στο σπίτι της μάλιστα. Της κολλάω εδώ και καιρό, αλλά μέχρι τώρα φαινόταν να είναι αλλού. Δεν ξέρω, ίσως να το έπαιζε δύσκολη. Ίσως όχι. Τελικά, ο επιμένων νικά.
Κάθε φορά που βλέπω κοτόπουλο δυο πράγματα έρχονται στο μυαλό μου. Το πρώτο είναι ένα παλιό τραγούδι που έλεγε «μια κότα στρουμπουλή, μια όμορφη πουλάδα». Το δεύτερο είναι μια ανεξίτηλη εικόνα που κουβαλάω από μικρή ηλικία, όταν πρωτοείδα στο χωριό μου, τις ανώφελες κινήσεις μιας κότας που μόλις είχε χάσει το κεφάλι της από τον μπαλτά ενός γείτονα. Το ακέφαλο σώμα της έτρεχε γεμίζοντας αίματα όλη την αυλή. Αυτή η ανεξήγητη, ενστικτώδης κίνηση, ενός σώματος που αρνιόταν να πεθάνει, ήταν σοκ για μένα. Μετά το γεγονός και για κάποια χρόνια, δεν άγγιζα τίποτα που να έχει σχέση με αυτά τα πουλερικά. Για καλή τύχη της Δέσποινας αυτή η απέχθεια εξαφανίστηκε στα πρώτα χρόνια της εφηβείας μαζί με τις άλλες παιδικές φοβίες. Στο πρώτο μας δείπνο δεν ήθελα να βγάλω τέτοιες παραξενιές.
Πάντως σήμερα είναι μια κρίσιμη μέρα ή μάλλον νύχτα. Φαίνεται να έβαλε νερό στο κρασί της, σκέφτομαι καθώς γεμίζω να κρυστάλλινα ποτήρια με το ημίγλυκο κόκκινο που έφερα. Ακουμπάω τα ποτήρια στο πλούσιο τραπέζι. Θα φάμε καλά σήμερα. Κυριολεκτικώς και μεταφορικώς!
Εκείνο: Ο Πέτρος το πιρούνι.
Άντε να δουλεύεις βραδιάτικα, και χωρίς να πληρώνεσαι υπερωρίες. Την είχα μυριστεί την αγγαρεία δικέ μου. Έφτασε στις μύτες μου η μυρωδιά του ψημένου κοτόπουλου. Αυτή που συνήθως το βράδυ την βγάζει με κάνα γιαουρτάκι ξαφνικά μπήκε στον κόπο να μαγειρέψει; Σε τέτοιες περιπτώσεις οι άνθρωποι κάνουν ένα σωρό διαφορετικά, υποκριτικά πράγματα. Γίνονται κυριολεκτικά άλλοι άνθρωποι για να αποδείξουν κάτι το οποίο δεν ισχύει.
Έρωτες και αηδίες. Από το συρτάρι μας, πρώτη την έκανε η Νίτσα, η μεγάλη πιρούνα. Μετά ο Νώντας και ο Φώντας τα μεγάλα μαχαίρια. Μας αποδεκάτισε η άχρηστη. Για να κάνει ένα φαί λέρωσε όλα τα τεντζερέδικα και τα μαχαιροπίρουνα. Ήρθε και η ώρα μου. Στρώθηκα στο τραπέζι, στην μεριά του υποψήφιου γαμπρού και περίμενα. Έχουν περάσει από δω πολλές ασχημόφατσες, μα κανένας δε στέριωσε. Ήταν και αυτοί διαλεχτά ρεμάλια, αλλά είναι και η αφεντικίνα μου μια στο καρφί και μια στο πέταλο. Οντισιόν για εγκληματίες να έκανε καλύτερους θα έβρισκε. Και ποιος την πλήρωνε μετά από κάθε σχέση; Εμείς. Το τι φαί έριχνε, για κάθε δίμηνο απογοήτευσης, δε λέγεται. Και όταν γινόταν σαν φάλαινα, ξανάρχιζε τη δίαιτα και ησυχάζαμε.
Το γεύμα άρχισε με τζαζ ήχους. Οι τρομπέτες ακούγονται σαν αυτές στο Κολοσσαίο πριν βγουν τα λιοντάρια. Και δεν έχω άδικο. Τι θηριώδης οδοντοστοιχία είναι αυτή. Το πεπρωμένο φυγείν αδύνατον, λέω και χώνομαι μέσα κουβαλώντας την πρώτη μπουκιά. Μετράω πάνω από δέκα σφραγίσματα. Αυτό δεν είναι στόμα, είναι λατομείο. Ευτυχώς μετά από τις πρώτες μπουκιές, ο Νεάντερνταλ παράτησε το σαβουάρ βιβρ και συνέχισε με τα χέρια. Ουφ! Τη γλίτωσα με ημιαργία σήμερα.
Όλοι ευτυχισμένοι στο τέλος της βραδιάς. Το δείπνο περιέργως πήγε καλά. Αυτή κατάφερε να παίξει με επιτυχία το ρόλο της γυναίκας για σπίτι. Αυτός έφαγε ένα φαί της προκοπής, γιατί βρωμούσαν τα χνώτα του γυρωίνη και κρασίσι! Οι ορμόνες της κότας μάλλον έκαναν τη δουλειά τους. Βρέθηκαν οι δυο τους, στην κρεβατοκάμαρα, να ξαραχνιάζουν τα όργανα, και εμείς στο νεροχύτη, ανακατεμένοι μέσα στη λίγδα. Αυτή είναι η μοίρα για τα σκεύη ηδονής και μη.
Έτσι είναι στις σχέσεις. Άλλοι γαμούν και άλλοι γαμιούνται.
