Το μπρελόκ της Ελευθερίας!

Προχθές είχα μια κουβέντα, σχετικά με τις ταξικές ανισότητες που παράγει ο καπιταλισμός (τύπου Ηνωμένων Πολιτειών) σε σχέση με τις αντίστοιχες που γνώρισαν κομουνιστικά καθεστώτα (τύπου Σοβιετικής Ένωσης). Ανάμεσα στα επιχειρήματα ήταν η σύγκριση των μεγάλων δημιουργημάτων, των δύο κόσμων (κτίρια, μνημεία κλπ.), που συνήθως φανερώνουν την μεγάλη συσσώρευση πλούτου. Σήμερα το έψαξα λίγο και διαπίστωσα ότι η έκφραση «Στη Ρωσία υπάρχουν αγάλματα, τα οποία κάνουν το άγαλμα της ελευθερίας, να μοιάζει με μπρελόκ», είναι μεν υπερβολική αλλά έχει και μια δόση αλήθειας.

Στη λίστα με τα ψηλότερα γλυπτά του κόσμου, αυτό που είχα στο μυαλό μου, όταν έλεγα αυτή τη φράση, είναι όντως το ψηλότερο Ρώσικο άγαλμα και βρίσκεται στην 8η παγκόσμια θέση. Το άγαλμα είναι κοντά στο Κρεμλίνο και ονομάζεται «Πέτρος ο Μέγας». Αναπαριστά έναν τεράστιο Πέτρο τον Α’, πάνω σε μια συστάδα από καράβια και κύματα! Το ύψος του φτάνει στα 96 μέτρα! Στη 12η θέση άλλο ένα Ρώσικο, με τίτλο «Μητέρα γη προγόνων» με ύψος 85 μέτρα, ενώ πολύ παρακάτω στην 27η θέση βρίσκεται το «Άγαλμα της ελευθερίας» με καθαρό ύψος 46 μέτρα – που όμως μαζί με το χτιστό βάθρο του, καταφέρνει να φτάσει στα 93! Το δημοφιλές Αμερικάνικο άγαλμα είναι, στην ουσία, το πρώτο μνημείο δυτικής χώρας που εμφανίζεται στην κατάταξη!

Η έκπληξη έρχεται από το άλλο, μεγάλο, κομουνιστικό «θηρίο»: την Κίνα! Στις εκτάσεις τις θα βρεις αγάλματα, που καταλαμβάνουν τις περισσότερες από τις πρώτες θέσεις στην κατάταξη! Πρώτο παγκοσμίως, το «Ανοιξιάτικο τέμπλο του Βούδα» με καθαρό ύψος 128 μέτρα! Στις φωτογραφίες ως γνωστόν δεν μπορείς άμεσα να αντιληφθείς το πραγματικό μέγεθος των πραγμάτων. Έτσι συνέβη όταν πρωτοκοίταξα την παρακάτω φωτογραφία. Είπα «έλα μωρέ, σιγά το άγαλμα» και μετά διαπίστωσα ότι αυτό στέκεται πάνω σε ένα ολόκληρο τριώροφο μοναστήρι, πολλών δεκάδων δωματίων! Μαζί με αυτό, συμπληρώνει συνολικό ύψος 153ων μέτρων!!!

Εμείς θα μπορούσαμε να έχουμε μια θέση στην κατάταξη, κάπου δίπλα στον γνωστό «Ιησού» του Ρίο ντε Τζανέιρο! Σύμφωνα με τις ιστορικές πηγές ο «Κολοσσός της Ρόδου» θα ανταγωνίζονταν στα χιλιοστά το Βραζιλιάνικο άγαλμα, που και αυτό φτάνει στα 30 μέτρα. Αυτό ήταν το ψηλότερο ελληνικό άγαλμα και από τότε κανένα άλλο δεν έφτασε ούτε καν μέχρι τη μέση του!

Θα αναρωτηθεί κάποιος (και ίσως δικαίως): «τι σε έπιασε πρωί Σαββάτου και μετράς τα αγάλματα». Είναι άλλωστε γνωστό ότι στα έργα τέχνης (όπως και σε άλλα θέματα) δεν έχει σημασία το μέγεθος, αλλά η «καλλιτεχνική» αξία! Όμως τα πάντα μπορούν να οδηγήσουν σε χρήσιμα φιλοσοφικά συμπεράσματα, ακόμα και οι πιο πεζές θεωρητικές κουβέντες, περί οικονομικών.

Τι φανερώνουν, λοιπόν, οι λίστες των ψηλότερων (και παράλληλα ακριβότερων) μνημείων ή κτιρίων; Σαφώς, δείχνουν την ματαιοδοξία των χορηγών (δημοσίων ή ιδιωτών) που με νέους «Πύργους της Βαβέλ» προσπαθούν να επιδείξουν την υπεράνθρωπη δύναμή τους! Όμως σε όλες τις μορφές δημιουργίας (ακόμα και σε τέτοια τερατώδη μεγέθη) υποβόσκει και η άλλη διάσταση. Η πιο ουσιαστική.

Ο καλλιτέχνης προσπαθεί να αφήσει την παρακαταθήκη του, στον κόσμο! Ένα έργο που θα ξεπερνάει, τα περιορισμένα, χρονικά όρια της ζωής του! Ένα έργο που προχωράει το ανθρώπινο πνεύμα, μπροστά! Ένα έργο, που όταν γίνει σε στιγμές μεγάλης έμπνευσης, μπορεί να «γεννήσει» χιλιάδες άλλα! Και αυτό, αξίζει να μένει σαν συμπέρασμα για το τέλος!