Το δικό τους ‘81

Ξέρω ότι οι νεότεροι θέλουν να ζήσουν το δικό τους ‘81.

Το ίδιο και όσοι μεγαλύτεροι σε ηλικία, ψήφιζαν τότε, άλλες σαχλαμάρες ή έριχναν στην κάλπη άκυρα ψηφοδέλτια, γραμμένα με στιχάκια, συνθήματα και παράπονα, νομίζοντας ότι επαναστατούν κατά του συστήματος, ενώ στην πραγματικότητα έφερναν το γέλιο σε μια εφορευτική επιτροπή ολίγων ατόμων, που καταμετρούσε τους ψήφους. Ο καθένας κρίνεται, από την πολιτική του στάση, διαχρονικά. Κανείς δεν είναι άμοιρος ευθυνών, από την ενηλικίωση και έπειτα.

Όμως οι εποχές δεν είναι ίδιες. Μερικοί νομίζουν, ότι από Δευτέρα θα πάρουν μια κυβέρνηση Αλλαγής τύπου Ανδρέα, αλλά το δεδομένο είναι ότι θα λάβουν μια κυβέρνηση, τωρινή, τύπου Τσίπρα (μα πόσο άσχημο είναι αυτό το όνομα).

Είναι επίσης στο ρεύμα της εποχής, διάφοροι, μαζικά, να προσπαθούν να μας πείσουν ότι ο Τσίπρας είναι κάτι το νέο και το διαφορετικό. Μακάρι να είναι έτσι. Αλλά διατηρώ έντονες αμφιβολίες, ότι τη διαφορά θα την κάνει ένας ανεπάγγελτος 40αρης, που τον έχουν μεγαλώσει οι κομματικές νεολαίες και έχει αλλάξει πολλές φορές πολιτικές θέσεις, ώστε να τον βολεύουν στις αρχηγικές του φιλοδοξίες.

Κάποιοι πιστεύουν (και εγώ αμφιβάλω) ότι έγινε αρχηγός στο κόμμα - θα γίνει και πρωθυπουργός, χωρίς να έχει τάξει θέσεις και προνόμια σε κανέναν, χωρίς ανταλλάγματα, χωρίς να διαπλακεί ή να διαφθείρει. 

Και φυσικά, πιστεύουν, ότι όλο αυτό το απότομο ανέβασμα δεν τον έκανε καθόλου αλαζόνα. 

Όλο αυτό το βιογραφικό σας θυμίζει κάτι όπως και σε μένα? 

Déjà vu? ... Δε νομίζω. 

Απλά τα ίδια λάθη ξανά και ξανά.

Δεν μπορούμε να ξεφύγουμε από το σλόγκαν 

«Πάμε στο άγνωστο, με βάρκα την ελπίδα»… (και ας έχουμε 2012)