Jobs & Apples

Μια φορά και έναν καιρό, ήταν μια εταιρία που έβγαζε computers, σε πρώιμες εποχές. Τότε που αυτά προορίζονταν για χρήση, μόνο από ειδικούς. Τα χρόνια περνούσαν και η εταιρία προσπαθούσε να βελτιώνει συνεχώς τα μηχανήματα της, και να προχωράει τα επιτεύγματα του ανθρώπου, ακόμα πιο μπροστά. Οι καιροί ήταν δύσκολοι, γι’ αυτό η ανταλλαγή γνώσεων, μεταξύ ατόμων και ομάδων, ήταν άνετη και αγαθή (δεν είχε εισχωρήσει, ακόμα, ο άκρατος καπιταλιστικός ανταγωνισμός). Στα πλαίσια αυτής της αγαστής συνεργασίας, κάπου στις αρχές της δεκαετίας του 80, ο ιδρυτής της εταιρίας γνώρισε έναν νεαρό, προγραμματιστή, τον Bill (που αργότερα έμελε να γίνει ο πλουσιότερος άνθρωπος στον κόσμο). Με τη βοήθειά του, δημιουργήθηκε ένα πρωτοποριακό λειτουργικό σύστημα, βασισμένο σε ανοιγόκλειόμενα παράθυρα, εύληπτα εικονίδια και μενού, που έκαναν την χρήση του υπολογιστή, παιχνιδάκι.

Ο Bill, που από τότε έβλεπε την μελλοντική άνθηση και κερδοφορία του τομέα, πρότεινε να πατεντάρουν αυτό το λειτουργικό σύστημα. Ο Steve όντας πιο κοντόφθαλμος, και ίσως πιο ρομαντικός, αρνήθηκε να κρατήσει μια τέτοια γνώση, μόνο για όφελος της εταιρίας του. Σε ανταπόδοση αυτού του αλτρουισμού, ο συνεργάτης του, μετά από λίγα χρόνια, κυκλοφόρησε το ίδιο περίπου πρόγραμμα, με όνομα, που είχε σχέση με αυτό ακριβώς που ήταν (“windows”). Κατοχύρωσε, στο όνομα του το σύστημα, και με μεθόδους αθέμιτου ανταγωνισμού, άρχισε να καταπίνει μια μετά την άλλη, διάφορες εταιρίες του κλάδου. Η τακτική της Microsoft ερχόταν σε πλήρη αντίθεση με το όνομα της. Έγινε πολύ μεγάλη και πολύ σκληρή απέναντι σε όποιον, προσπαθούσε να βγάλει νέες ιδέες, σε δημιουργικά καινοτόμα projects. Με μια πορεία γεμάτη εξαγορές, απειλές και μονοπωλιακές τακτικές η εταιρία του Bill έγινε η μεγαλύτερη στον κόσμο.

Στον αντίποδα η εταιρία του Steve πέρασε δύσκολες χρονιές, αλλά δεν ξεπουλήθηκε. Στα μέσα της δεκαετίας του 90 έφτασε στα πρόθυρα του κλεισίματος. Από κυρίαρχη εταιρία υπολογιστών, έπεσε στα μονοψήφια ποσοστά πωλήσεων. Ο χώρος μας, αυτός των δημιουργικών – εικαστικών – επαγγελμάτων, την στήριξε σε εποχές που κανένας δεν αγόραζε. Οι γραφίστες και οι διαφημιστές, ακόμα και στα πέτρινα χρόνια, είχαν φετίχ να δουλεύουν σε ένα Mac (Macintosh τότε). Αργότερα μαζί με την αλλαγή της χιλιετίας, άλλαξε και η μοίρα. Μια ομάδα από αγίους (Αϊ Μακ, Αϊ Φον, Αϊ Ποντ, Αϊ Παντ κλπ) έφερε ξανά τον Steve στον παράδεισο.

Χθες 5 Οκτωβρίου του 2011, έφυγε από τη ζωή σε ηλικία μόλις 56 ετών, ο Steve Jobs, για έναν άλλο παράδεισο, πολύ μακριά από αυτόν των μικροτσίπ. Ήταν ο ιδρυτής της Apple αλλά κυρίως οραματιστής. Ένας άνθρωπος που έβλεπε πόσο ψηλά μπορεί να πάει η ανθρωπότητα, αν οδηγηθεί από άτομα με φαντασία και όραμα. Σε αυτόν λοιπόν αφιερωμένο, το κείμενο αυτό, με ένα υστερόγραφο για το τέλος:

Η γνώση πρέπει να είναι ελεύθερη, από όλους και για όλους. Η γνώση είναι αγαθό και όχι προνόμιο. Οι ιδέες πρέπει να κινούνται ελεύθερα και ανεξάρτητα. Οι ιδέες δεν πρέπει να φυλακίζονται μέσα σε τοίχους πολυεθνικών, για να πλουτίζουν κάποιοι λίγοι και «εκλεκτοί». Η εποχή των νέο-τσιφλικάδων της γνώσης, δεν μπορεί να πάει μακριά.