Ο ανύπαρκτος «Μπλε Δράκος»!

Αυτή είναι η φράση που χαρακτηρίζει το ομώνυμο κινέζικο χωριό μαζί με τους κατοίκους του. Οι άνθρωποι αυτοί αρνήθηκαν να παραχωρήσουν τη γη τους έναντι ευτελούς αντιτίμου, ώστε να δημιουργηθεί στην περιοχή, υδροηλεκτρικό εργοστάσιο. Από ότι μαθαίνω από το άρθρο του BBC, εν ονόματι της ανάπτυξης, η κινεζική κυβέρνηση ακολουθεί μόνιμα την τακτική αυτή. Αναγκάζει δηλαδή, κατοίκους της επαρχίας, να παραχωρούν τη γη των προγόνων τους και να συνωστίζονται ως εργάτες στα αστικά κέντρα, για να ικανοποιήσουν τις τεράστιες ανάγκες της εξωστρεφούς, πλέον, οικονομίας τους.

Παρά την άρνηση των κατοίκων του Μπλε Δράκου, η κυβέρνηση προχώρησε στην κατασκευή του φράγματος. Αυτή τη στιγμή το χωρίο τους, βρίσκεται κάτω από τόνους νερό. Οι κάτοικοι προσπαθούν να επιβιώσουν, σε παραπλήσιο αυτοσχέδιο οικισμό. Η προσπάθεια εμποδίζεται, με κρατικές πιέσεις που δεν σταματούν, μέχρι να πετύχουν την απομάκρυνση τους. Από τους χωριάτες, αφαιρέθηκαν οι ταυτότητες, άρα και όλα τα «προνόμια» που μπορεί να απολάμβαναν, ως πολίτες. Δεν έχουν πρόσβαση, σε καμιά από τις κρατικές δομές: Υγεία, Παιδεία, Ύδρευση και Ηλεκτροδότηση (όσο ειρωνικό και αν ακούγεται, το να ζεις χωρίς ρεύμα, δίπλα σε ένα τεράστιο εργοστάσιο ηλεκτρισμού – που κτίστηκε πάνω στο σπίτι σου).

Οι Γαλανοδρακιώτες προσπαθούν να επιβιώσουν με νερό, από αυτοσχέδια, πηγάδια. Με φαί από τις σοδιές τους. Με το λίγο ρεύμα που παράγουν τα πρόχειρα φωτοβολταϊκά που έχουν στήσει. Μορφώνουν από μόνοι τους τα παιδιά στο σπίτι και εύχονται τουλάχιστον αυτά να μη χρειαστούν περίθαλψη, με εμβόλια ή φάρμακα, που δεν έχουν. Ελπίζουν όλα αυτά να είναι προσωρινά και αύριο κάτι να αλλάξει. Να έλθει η λογική, σε μια χώρα που προτιμά την ανάπτυξη ως αυτοσκοπό, και όχι την ανάπτυξη για το λαό.

Η σύμπραξη οικονομικών συμφερόντων με τις κυβερνήσεις είναι γνωστή, από παλιά. Η δράση των μεγαλοπαραγόντων αυτού του κόσμου, είναι αδίστακτη, ειδικά σε πρώην κομμουνιστικές χώρες, που οι ελευθερίες και τα δημοκρατικά δικαιώματα είναι αδύναμά ή ανύπαρκτα, όσο ανύπαρκτος μπορεί να γίνει ένας άνθρωπος ή μια ολόκληρη κοινότητα, από τη μια στιγμή στην άλλη. Μπορεί η Κίνα να είναι πολύ μακριά από δω, αλλά όσο στην κοινωνία μας αυξάνονται τα φαινόμενα αλλοτρίωσης, τόσο το παράδειγμα του Μπλε Δράκου, έρχεται πιο κοντά. Η οικονομία του καπιταλισμού είναι παγκόσμια, αλλά όχι για όλο τον κόσμο. Οι φτωχότεροι άνθρωποι και λαοί, γεύονται μόνο την απαξία του συστήματος. Μακάρι να κρατήσουμε την αλληλεγγύη και τη δημοκρατία μας σε τέτοιο επίπεδο, ώστε να μην δούμε ανάλογα παραδείγματα και στην Ελλάδα, αλλά πολύ φοβάμαι για το αντίθετο.

http://www.bbc.co.uk/news/world-asia-pacific-15285839