Τελικά… η δημοσιογραφία είναι λειτούργημα.

Τις τελευταίες μέρες, από περίπου 10 τηλεοπτικά κανάλια πανελλήνιας εμβέλειας, τα 4 ρίχνουν γράμματα αντί του «κανονικού» προγράμματος. Από τη μία οι απεργίες των τριών κρατικών, και από την άλλη η επίσχεση εργασίας στο Άλτερ. Αλλά και οι υπόλοιποι σταθμοί δεν πάνε καλύτερα. Τηλεοπτική σεζόν που έχει μικρύνει στο 6μηνο (Νοέμβρης-Μάης με ένα μήνα κενό λόγω διακοπών Χριστουγέννων και Πάσχα). Άπειρες επαναλήψεις και ελάχιστες νέες παραγωγές. Εισαγωγή φτηνών προγραμμάτων από Τουρκία και λατινικές χώρες. Παιχνίδια και σειρές με πρωταγωνιστές ερασιτέχνες. Εκπομπές που δημιουργούνται με υλικό από άλλες εκπομπές και γενικώς ότι μπορεί να γίνει με χαμηλό κόστος.

 Αυτό είναι το τηλεοπτικό σκηνικό σήμερα. Άλλο ένα από τα αποτελέσματα της οικονομικής κρίσης, θα πουν οι περισσότεροι. Μια δυσμενής κατάσταση, που τυχαία χτύπησε και την ελληνική τηλεόραση, όπως και τόσους άλλους κλάδους. Κι όμως δεν είναι έτσι. Εδώ μιλάμε για ένα οργανωμένο σχέδιο, που έφερε αυτά τα αποτελέσματα. Ένα ευφυές σχέδιο με σκοπό να απομακρύνει τον κόσμο από την TV. Ένα πανούργο σχέδιο, που οργανώθηκε και εκτελέστηκε με υποδειγματική πειθαρχία και ανιδιοτέλεια, από δημοσιογράφους (και κυρίως Μεγαλοδημοσιογράφους).

Η επανάσταση αυτή ξεκίνησε μέσα από τα δελτία ειδήσεων, απλώθηκε σε άλλες ενημερωτικές εκπομπές και μετά πέρασε στην έντυπη ενημέρωση. Η σύλληψη ήταν απλή, μέρα με τη μέρα, παρουσιάζουμε και λίγο πιο μαύρη την πραγματικότητα. Σπέρνουμε τον πανικό στην ήδη ζορισμένη αγορά. Κλείνουν μαγαζιά και επιχειρήσεις, αλλά και αυτές που μένουν σταματούν τα περιττά έξοδα, σε διαφημίσεις. Τα κανάλια ρίχνουν τις τιμές σε όλες τις διαφημιστικές ζώνες, αλλά αυτές συνεχίζουν να συρρικνώνονται. Τα έσοδα τον σταθμών μειώνονται δραματικά. Αρκετοί δημοσιογράφοι απολύονται. Μέσα σε αυτούς 3-4 «μεγάλα» ονόματα μένουν χωρίς «τηλεοπτική στέγη». Οι υπόλοιποι συνεχίζουν με αποδοχές που δε θυμίζουν καθόλου τα παλιά «χρυσοφόρα συμβόλαια». Και εδώ φάνηκε η αντοχή και η αποφασιστικότητα της επανάστασης. Σε αυτήν την κρίσιμη στιγμή που το κόστος έγινε προσωπικό, αγνόησαν το αίσθημα της αυτοσυντήρησης και δεν λύγισαν. Συνέχισαν και συνεχίζουν απτόητοι. 

Η απόσταση από την τελική νίκη δεν είναι μακριά. Κουράγιο σύντροφοι δημοσιογράφοι. Σύντομα η ελληνική τηλεόραση θα αποτελεί παρελθόν και έτσι ο κόσμος θα ξαναστραφεί στο βιβλίο και σε άλλες μορφές δημιουργικής διασκέδασης. Ο κόσμος θα επαναπροσδιορίσει την οπτική του απέναντι στα γεγονότα, που δε θα είναι τηλε-οπτική, αφού δε θα επηρεάζεται από το χαζοκούτι. Και όλα αυτά χάρη σε αυτόν τον κλάδο που μπροστά στο κοινωνικό συμφέρον δεν λογάριασε το συντεχνιακό.

Γι’ αυτό ακριβώς, συμπεραίνω ότι η δημοσιογραφία είναι λειτούργημα… τελικά.